Kinder- en jeugdpsychotherapie
Angsten, boosheid, ruzie maken, sombere buien, problemen met leeftijdsgenootjes, onzekerheid verdriet en lichamelijke klachten die medisch niet verklaard kunnen worden komen bij ieder kind voor en maken deel uit van de normale ontwikkeling.
Soms echter houden deze problemen te lang aan, gaan deze het leven van kind, ouders en/of het gezin teveel beheersen en dreigt het kind vast te lopen in zijn ontwikkeling. Dan kan er sprake zijn van een angststoornis, een gedragsstoornis, depressiviteit, of andere psychische problematiek waarvoor kinder- en jeugdpsychotherapie geïndiceerd is.
Psychotherapie
Psychotherapie is een effectieve behandelmethode voor kinderen en jongeren met psychische klachten en/of gedragsproblemen. Kenmerkend voor de kinder- en jeugdpsychotherapie is het gegeven dat kinderen en jongeren in ontwikkeling zijn en dat bij problemen op psychisch, sociaal-emotioneel of gedragsmatig gebied, de algehele ontwikkeling van het kind verstoord dreigt te raken of dreigt te stagneren. Ook is kenmerkend dat kinderen en jongeren (meestal) in een gezin of andere opvoedingssituatie opgroeien en dat deze betrokken wordt.
Onder kinder- en jeugdpsychotherapie vallen veel verschillende therapievormen, bij allen wordt de behandeling niet alleen gericht op de specifieke problematiek van het kind, maar ook op het stimuleren en optimaliseren van de ontwikkeling van het kind. Zo zal bijvoorbeeld bij een kind met faalangst niet alleen gewerkt worden aan het opheffen van de angst, maar zal ook gekeken worden naar een mogelijke achterstand op school, of een achterstand in de sociale contacten, die het kind door zijn faalangst opgelopen kan hebben. Ook zal altijd gekeken worden welke onderliggende factoren een rol hebben gespeeld in het ontstaan van de problematiek van het kind en of deze factoren ook van invloed zijn op andere gebieden van de ontwikkeling.
De verschillende vormen van kinder- en jeugdpsychotherapie zijn onder te verdelen in therapieën met een meer directe aanpak en die met een meer indirecte aanpak.
Onder de eerste soort valt m.n. de cognitieve gedragstherapie. Bij deze therapievorm wordt eerst met het kind/de jongere (en ouders) besproken welke gedachten (cognities) en interpretaties ten grondslag liggen aan gevoelens en gedrag. Vervolgens wordt met het kind gekeken welke gedachten juist zouden kunnen helpen en wordt er geoefend in de therapiekamer en thuis.
Angsten, boosheid, ruzie maken, sombere buien, problemen met leeftijdsgenootjes, onzekerheid verdriet en lichamelijke klachten die medisch niet verklaard kunnen worden komen bij ieder kind voor en maken deel uit van de normale ontwikkeling.
Inzichtgevende therapieën
Afhankelijk van de aard van de problematiek kan ook gekozen worden voor een meer indirecte aanpak. Dit soort behandelingen worden ook wel inzichtgevende therapieën genoemd omdat bij deze therapievorm, afgestemd op de leeftijd, al spelende en/of al pratende het kind/de jongere inzicht krijgt in de samenhang tussen gedachten, gevoelens en gedrag en ooka de wijze waarop eerdere ervaringen hier een rol in hebben gespeeld. De rol van de therapeut is hierin vooral één van “vertaler”: dat wat het kind laat zien in spel, gedrag en gesprek vertalen naar de betekenis hiervan in termen van zijn beleving van zichzelf, anderen en de buitenwereld en zijn problematiek. Met het verkregen inzicht kan het kind/de jongere vervolgens werken aan veranderingen hierin, kan het “oude” manieren van denken en gedragen vervangen door betere manieren en hierin al spelende en pratende oefenen.
Een aantal therapeuten maakt ook gebruik van EMDR (Eye Movement Desensitization and Reprocessing) om traumatische gebeurtenissen in het verleden, die in de huidige ontwikkeling nog belemmerend zijn te behandelen.
Er kan ook gekozen worden voor gezins/systeemtherapie als ingeschat wordt dat gesprekken met het gezin bij kunnen dragen aan vermindering van en/of omgaan met de klachten van het kind/ de jongere.
Binnen Jong Lorentz wordt regelmatig gebruik gemaakt van een combinatie van boven beschreven therapievormen en worden technieken samengevoegd om een therapie op maat te maken voor het specifieke kind en zijn/haar gezin. Als er sprake is van individuele psychotherapie, vinden ook altijd gesprekken met de ouders/opvoeders en vaak ook leerkrachten en andere hulpverleners plaats, zodat met elkaar afgestemd kan worden over wat het kind/ de jongere nodig heeft in zijn/haar ontwikkeling en over wat ieders bijdrage kan zijn.
Ook kan er, indien nodig, samengewerkt worden door verschillende expertises: psychotherapeut , systeemtherapeut, kinder- en jeugd neuropsycholoog en kinder- en jeugdpsychiater.